Wedstrijdverslag Ben Schell – Ironman Maastricht

Nadat ik was gefinished in de frysmantriathlon 05-07-2015 wat een kleinschalige triathlon was, stond juli in het teken van rust, herstel en voorbereiden op de Ironman van Maastricht.

Het eerste weekend van de zomervakantie zijn Ineke en ik vertrokken naar Valkenburg om te kijken of ik boven kwam met mijn tijdritfiets op de Cauberg, de geulhemerberg en de bemelemberg. Gelukkig kwam ik met niet al te veel moeite boven dus de keus was gemaakt om met de tijdritfiets te gaan fietsen ipv de racefiets.

In de promotie die door de organisatie verstrekt werd was de ironman wel heel erg spectaculair gemaakt. Zoals het zwemmen in de maas, onder wereld beroemde bruggen en het provinciehuis door te zwemmen om vervolgens op de fiets te stappen en over het parcours van de wereldkampioenschappen en de beroemde Amstel-Goldrace door het Zuid-Limburgse landschap  te fietsen om daarna de marathon te lopen door de straten van Maastricht, de Maasboulevard, de St Pietersberg, het vrijthof om na 3 ronden te finishen bij het stadhuis op de Markt .

Zelf probeerde ik het klein te houden met de gedachten 2 rondjes klinkerberger plas is net ze ver als het rondje in de maas. Het fietsen was de Cauberg, Geulhermerberg en de Bemelenberg dus dat was te doen. En of je nou finished in een weiland van de Frysmantriathlon of op de markt in Maastricht maakt nou niet zo veel uit want kapot ben je toch.

Op 31 juli waren we  bijtijds vertrokken  om middags de briefing mee te maken over de triathlon. Want ik was al dagen gespannen en in me zelf gekeerd over hoe het nou zo zijn bij de Ironman. Maar gelukkig, de briefing gaf een goed beeld hoe het allemaal ging in het parc ferme en dat was een hele opluchting met als gevolg een stukje ontspanning. Na de briefing me inchecken in een imposante tent van de Ironman waar een hoop hebbe dingetjes te halen waren en een gezellige triathlonmarkt.

Zaterdag 1 augustus rust dag ivm de zon veel in de schaduw en proberen de rust te vinden. Alle tassen gevuld en mijn fiets op orde gebracht, vervolgens eind de middag met Ineke, Lucas en Erik naar het parc ferme te gaan om de fiets in te checken en het finish gebied te bekijken. In het parc ferme viel het me op dat er wel erg veel fietsen stonden want ik was er van uit gegaan dat er net 700 deelnemers zouden starten. Niet dus achter af hoorde ik dat het tegen de 1000 atleten waren. Bij het inchecken van de fiets en spullen kwam ik mijn vrienden tegen en die van Harald namelijk Bep en Aad. Het inchecken ging vrij ontspannen en zonder problemen en kon mijn spullen op de juiste plaats achter laten

Zondag om 04.45 uur ging de wekker, koffie zetten en sport drank in orde maken, insmeren met zonnebrandcrème, eten en gaan. Om 05.30 uur waren wij op weg naar Maastricht. Ondanks dat de start om 07.10 uur was sloot het parc ferme om 06.30 uur voor alle triatleten om naar de zwemstart te gaan. Ondanks we op tijd waren was er toch nog een paniek momentje want ik moest nog even naar het toilet. Helaas was ik niet de enige die in de rij en de speaker gaf maar door hoe lang we nog de tijd hadden. Helaas waren er maar 6 dixie’s voor bijna 1000 triatleten dus het werd spannend. Paar minuten voor 06.30 uur had ik mijn wetsuit aan en kon ik naar de zwemstart begeven. De rij voor de dixie’s was onverminderd lang.

Om 07.00 uur klonk het Wilhelmus, wat een kippenvel momentje bezorgde bij me want ik was daar helemaal niet op gerekend, het enige wat ik wilde was starten. Het was een rollende start op zwemtijd. Dus ik stond netjes op 1.20 uur opgesteld. Eerlijk gezegd toen ik het face boek bericht las van Martin en Martijn van de Alpe d’ Huez triathlon in de wasmachine en hoe het ging bij de boeien dat je mening maal werd overzwommen daar had ik geen last van. Bij zo’n rollende start heb je eigenlijk meteen vrij baan en kom je gelijk in je ritme. Af en toe wel lichamelijk contact maar dat was te overzien. In de informatie werd al verteld hoe mooi het was om in de Maas te zwemmen en inderdaad het was imposant om de contouren te zien van het mooie Maastricht en om onder al die bruggen door te zwemmen met het vele publiek. De land- lap bij het provinciehuis was wat minder ivm de vele keien/sten in het water. Maar des ondanks kwam ik met 1.23 uur uit het water.  Ik had gehoopt onder de 1.20 uur Na een lange loop van de zwemfinish naar het farc ferme op de fiets.  Daar begon de ellende, Ik had het fiets parcours achter af zwaar onderschat. Ik was vanuit gegaan dat het aardig vlak zou zijn de eerste 60 km. Niet dus, met als gevolg in de eerste ronde alles op mijn grote blad. In de laatste 30 km weet ik daar komen de beklimmingen en houd je daar rekening mee. Op het kleine blad in een cadans naar boven. Het was een technisch fiets parcours. Het was draaien en keren, heuvel op heuvel af en je kon moeilijk in je ritme komen en met daar bij de warmte was het zwaar, enorm zwaar, maar wel een mooi fiets parcours deels op het Stein triathon parcours. Verzorging was tijdens het fietsen goed.   Wissel fietsen /lopen, toen ik aan kwam lopen ik zag Ineke en  Lucas daarbij schoten mijn tranen in mijn ogen en gelukkig had ik een zonnebril op om dat te camoufleren. Ik was overigens wel tevreden over mijn fiets tijd eerste ronde 30 gemiddeld uiteindelijk een fiets tijd van 28 km gemiddeld.

Een vrij snelle wissel fietsen/lopen, en ik kon het lopen vrij snel oppakken wat ik eigenlijk niet had verwacht. Had met Michiel de Kremer af gesproken dat op ik 3.10 uur op de marathon zou starten.;-) . Na 1km tikte Yvonne van Vlerken mij aan en ik dacht gelijk in haar slip stream te gaan zitten, maar helaas die slip stream bij Yvonne duurde maar 2 hooguit 3 meter en toen moest ik al lossen. Daarna een grote ellende een marathon waar ik niet trots op bent en wat geen schoonheidsprijs verdiend.

Tijdens de eerste loopronde had ik al door dat gaat het niet worden, het was erg warm, technisch parcours, veel kinderkopjes en de hel van de St Pietersberg, en om dan nog 28 km door te gaan. Maar dan kom je Maastricht binnen met mooie imposante stads poorten en het enthousiaste publiek en besloot ik na aanmoediging van Erik/Karin en Lucas en Ineke om door te gaan.  De 2^de ronde half lopend /wandelend doorgekomen en die laatste 14 kon ik niet te laten lopen dus ik ben door gegaan, met vele mede triatleten hebben wij de laatste km wandelend afgelegd.  Helaas het lopen verdiend geen schoonheid prijs, maar ik heb wel de finish behaald, met als gevolg dat ik nu echt een IRONMAN ben, mijn 14de finish op de hele triathlon.

De Ironman Maastricht is mijns inziens een hele mooie triathlon om aan deel te nemen. Wel zwaar maar indrukwekkend. Voor diegene die een Ironman will en doen, grijp je kans

Met dank aan Michiel de Kremer voor alle training kilometers in de Bollenstreek maar ook zeker in Zeeland,  Ben v Kempen mijn nestor met zwemmen en fietsen,  Franck Graas mijn motivator en Erik, L.J en Lenard. Maar mijn grootste dank gaat naar Ineke en zoons voor alle vrijheid om te kunnen trainen’xxx

Nu 3 weken vakantie aan het Veerse meer, lekker fietsen met Ien een beetje zwemmen  en kort duurloopjes  als voor bereidingen voor Almere.