Zilver en brons

Een weekend vol met sport wedstrijden, marathon Rotterdam, Parijs Roubaix en tijdrit Boender, stuk voor stuk mooie evenementen. De een om zelf te doen de ander om vanaf de bank te volgen. Of is Parijs Roubaix  ook zo een evenement om ook een keer gedaan te hebben! Misschien eens om over na denken. Dit jaar was mij keus gevallen op het gecombineerde NK en EK Powerman duathlon over de lange afstand. Voorheen werd deze in Venray gehouden maar de laatste jaren vindt de wedstrijd plaats in Horst aan de Maas, een knus dorpje in het noorden van Limburg. Een mooie wedstrijd die strak is georganiseerd, compact parkoers, loop rondjes van 2,5 km en een fietsronden van 20 km. De wedstrijd over de lange afstand gaat over 15 km lopen, 60 km fietsen en 7,5 km lopen. Dus 6 ronden lopen, 3 fietsen en 3 lopen. Over publieke belangstelling niet te klagen en ook niet over deelname, er stonden 348 deelnemers aan de start op de lange afstand. Een dan heb ik het nog niet over de sprint afstand, de power kids en scholieren duathlon. Ja, de kosten, die zijn niet gering maar daar krijg je wel veel voor terug. Het is wel een lange dag, om 5:30 uur ging de wekker om op 9:30 uur aan de start te staan. Als het startschot klinkt lijkt het wel een stel jonge honden die losgelaten worden, het is echt waanzinnig hoe snel er gestart wordt. Ik had het gevoel ergens achteraan te lopen. De jury trad streng op, er mochten geen bochten afgesneden worden of het was afgezet met lint of er stond een jurylid. De zes ronden gingen zoals gepland binnen het uur. Niet te hard, met enige reserve naar het fietsen. Om het dorp uit te komen volgde een route met veel bochten om daarna in het open veld te komen. Er bleek een pittig windje te staan en dan blijkt dat wij Nederlandse deelnemer daar aan gewend zijn. De niet Nederlanders hebben duidelijk meer moeite te hebben met de wind. Eind tweede ronde voelen de bochten raar aan, de fiets loopt niet lekker meer. Het zal toch niet waar zijn, de voorband loopt heel langzaam af, wat al eerder het geval is geweest tijdens de lange ritten op de zaterdagochtend trainingen. Ik had de buitenband nog vervangen maar het mocht niet baten. Op de rechte wegen was het te doen, maar in de bochten was het oppassen. Op naar de tweede run, de eerste kilometer was zwaar, maar daarna kwam ik toch in het ritme zoals in de eerste run. De krachten waren goed verdeeld. Met nog 1,5 kilometer te gaan werd ik voorbij gegaan door een Zweed, die wel eens in mij categorie zou kunnen zitten. Ik zette aan en bleef hangen op 2 meter, het ging goed totdat er een ander voorbij kwam die net een stapje harder ging. De zweed ging met hem mee en ik kon deze versnelling niet aan en moest hem met de finish in zicht laten gaan. Ik finishte in een tijd van 3:15:57.zou het genoeg zijn voor een podium plaats? Het lange wachten was begonnen. Ik wist dat Edwin Ophof ruim voor met zat en mogelijk ook de zweed. Het thuisfront kon op internet ook geen uitslag vinden. Na een warme douche en wat eten druppelde de uitslagen binnen. Zilver op het Nederlands kampioenschap en derde op het Europese kampioenschap, een mooie bekroning op een mooie sportieve zondag en waarbij Nikki Terpstra Parijs Roubaix won.

Men 50-55

1. Edwin Ophof                ned        3:01:12

2. Tomas Benglsson       zwe        3:15:33

3. Piet van Tol                  ned        3:15:57