Op naar Rotterdam

Dat is wat er op de taart prijkte die afgelopen vrijdag voor ons klaar stond na onze gezamenlijke training. De vrouw van Cees was jarig, en had speciaal voor ons een taartje gebakken. Cees mocht wel lopen maar alleen vanuit Noordwijkerhout, en daar zaten we dan na 18km, vier zweet dampende mannen te smullen van de taart tussen het reguliere verjaardag gezelschap.

Ergens eind 2015 hoorde ik Stef en Cees het in de kleedkamer hebben over de marathon Rotterdam. Ik moet zeggen dat ik niet direct enthousiast werd van het idee. Ergens kriebelt het idee om een hele traithlon te doen, en daarvoor moet je toch ook een keer een hele marathon hebben gelopen leek mij dus dat zou op zich wel een goede generale zijn. Ondertussen groeide de groep met lopers gestaagd, Martin, Walter, Co, Niels en dus besloot ik toch om mij toch maar in te schrijven zodat ik met deze Elitegroep kon aanhaken.

Cees had een heel schema uitgewerkt, we trainen zo veel mogelijk samen, en er was al netjes toestemming gevraagd of wij ons eigen schema op woensdag mochten lopen. De samenstelling van de groep varieert per training, maar er zijn altijd wel een aantal die de training gezamenlijk voltooien.

Ondertussen zijn we 10 weken in training, en komt Rotterdam snel dichterbij.  Voordat ik hieraan begon had ik nooit echt blessures of last van inpassingen. Tuurlijk spierpijn hoort erbij maar dit is toch anders. Lopen deed ik wel maar hoogstens 2 keer per week en zelden verder dan 15km. Je merkt dat het zijn tol gaat eisen al dat lopen, en dat die echte hardheid nog ontbreekt. We zijn een aantal keer over de 30km gegaan en die hakken erin. In de afgelopen weken hoor je hoe langer hoe meer over pijntjes. Zelf kreeg ik na de wintersport last van mijn knie, wat even weg leek en na het fietsen afgelopen zaterdag helaas weer terug is gekomen. Rust is het advies, die 42.2 km ga ik wel halen, nu niet perse willen trainen en meer kapot maken.  Bij de rest blijft het tot nu toe tot ongemakken, alleen onze vedette Stef heeft nog nergens last van, maar ja daar ben je natuurlijk de jongste voor.

Ik heb nu al ontzettend genoten van de weg naar de marathon, en wil mijn mede kompanen bedanken. Samen lopen maakt het allemaal zo veel makkelijker, bakkie koffie achteraf, een beetje geiten en stoken tegen elkaar. Cees natuurlijk bedankt voor het maken van het schema, en voor dat je onze wegkapitein wilde zijn.  “Gaat het nog Mark” hoor ik ongeveer 4x per loopje… ja Cees ontfermd zich wel over zijn kudde.

Op naar Rotterdam, over een kleine 2 weken zit het erop, wat moet dan dat lege gat van vervallen trainingen opvullen??

Mark de Jong