Tja, hoe gaat dat, zo’n Beach Duathlon? Simpel.

Een paar weken voor de duathlon: Ik schrijft me in, tuurlijk voor de lange afstand, tuurlijk in mijn eentje, want ik denk dat ik dat wel kan. En dat trainen, dat komt tegen die tijd wel. Ik ben niet zo’n loper, ik ben ook niet zo’n fietser eigenlijk, maar mijn conditie gaat wel, het komt wel goed.

De woensdagavond voor de duathlon: Op de schaatsbaan een avond ‘buffelen’. Dat is heel lang zoveel mogelijk rondjes rijden. Dat was lang en dat waren heel veel rondjes. De volgende dag nogal stijve benen en wat last van mijn knie. Komt wel goed.

De zaterdag voor de duathlon: Shit, ik heb de laatste weken wel heel weinig gelopen. Effe een eindje lopen om mijn lijf weer in de loopstemming voor morgen te brengen. Na drie kwartier nog stijvere poten. Hm, ik weet niet of dit zo’n goed idee is allemaal.

De zaterdagavond voor de duathlon: Theater De La Mar: De Verleiders. Prachtig stuk over de vastgoedfraude. ’s Nachts nog verhitte discussies in het Americain over de rol van justitie in deze. Om 02.00 uur rommel ik thuis nog wat sportkleren bij elkaar. Komt wel goed.

Bij de start gaat iedereen wel heel hard weg. Natuurlijk allemaal korte afstanders, denk ik. Dat zijn er wel heel veel, dan. Die duo-koppels lopen natuurlijk ook zo hard, ik kijk es achterom. Hm. Eigen tempo lopen. Niet te hard, jongen, dat kan altijd nog. Bij de duinopgang denk ik: licht blijven, dans naar boven en ik vlieg heel wat mensen voorbij. Prachtig golvend duinpad volgt. Meeuwen, de kleur van helmgras, Taraah! Het is een beetje thuiswedstrijd, want ons kantoor van De Beukelaar Groep huist op Nederzandt. Wat een plek. Big smile als collega’s staan te juichen bij de doorloop over het terrein. Lekkere sfeer!

De tweede keer strand. Nu is alles wel gestabiliseerd. Ik denk dat iedereen wel in de positie zit waar hij of zij thuishoort op deze dag. Nog een paar plekken toegeven of innemen, maar that’s it. De tweede keer duinopgang is opeens een stuk langer, dat wel. Fijn dat ook de vrijwilligers aanmoedigen! En er zijn ook meer heuveltjes in het duinparcours, dat ook. Tweede keer gejoel in Nederzandt. Op weg naar mijn fietsje voel ik stugge benen. Pff, nou, lekker fietsen, afwisseling. Fietsschoentjes aan, banaan er in, helm, bril. Hupsakee! Had handig geweest om ‘m alvast in de goeie versnelling te zetten, lummel! Hm, de duofietsers hebben er duidelijk zin in. Beetje valsig plat, beetje oostenwind, zuidoost. De bocht naar rechts vind ik eng want ik heb mijn banden nogal zacht gemaakt. Dat ben ik niet gewend. De duinopgang en omlaag: Het is wel gek dat het zwaarste fietsstuk over lopen gaat! Zwaar omhoog, en ik moet omlaag een beetje bijremmen, want ik wil voorzichtig zijn met mijn knieën. Een fietsheld met ware doodsverachting fietst langs mij en stort alsnog ter aarde, ternauwernood het prikkeldraad missend. Mij niet gezien. Het strand lijkt een oase van rust. Hard zand, geen wind, bidon, lekker soepel draaien. Zouehh.. zou ikkehh ook es van Hoek van Holland naar Den Helder.. wel een end…?  Eerst door het koude kikkerbadje, dan weer  omhoog lopen langs de wisselplek. Weer staan collega’s en mede-duo-ploegers aan te moedigen. Dat is leuk! Bij het tweede rondje zie ik, net als bij het lopen wie er zo’n beetje ‘bij me horen’. Er zijn wel rappe fietsers, zeg! Nog van de korte afstand? Of word ik nou echt een beetje ouwe lul? Bij de derde ronde zitten er gelukkig ook nog wel jonkies om me heen. Mooie, mooie luchten. Ik begrijp die oude Hollandsche Meesters wel. Bij de vierde duinopgang heb ik het wel een beetje gehad. Deze duathlon is echt interval! Dat is lekker afwisselend, maar heeft daarmee ook een gebrek aan cadans. Die pak ik weer op het strand. Hard blijven rijden, maar rust creëren. Draaien man, draaien. Mijn ene been helpt het andere, draaien.

Bij de wissel zat ik een beetje met mijn hardloopveters te teuten. Helm af, banaan er in. Lopen man! Oef, dat viel niet mee. Zere benen, ik had gisteren niet moeten gaan rennen, domdom, maarja.. Ritme vinden, rust. Focus op het zwaailicht bij de duinopgang. Eentje inhalen, nog. Mooi. Fraaie, rustige zee ook. Van het voorjaar naar Engeland zeilen, lekker. Zere benen, ik had het niet zo laat moeten maken vannacht, maarja… Omhoog! Licht blijven, dansen, licht. Die mannen bij het fietspad staan nog steeds te klappen, wat een schatten! Ooh, al die kleine hellinkjes, wat een watje ben ik. Ik had wat moeten trainen, maarja.. Prachtig, dat duinlandschap. Nog eentje inhalen, heel goed. Kijk, daar is Nederzandt alweer. Voor de show nog effe energieker, laatste hellinkje, gejuich om me heen, finish!

Ongelofelijk hoeveel mensen dit allemaal weer mogelijk maken! Die staan er ook maar allemaal op zo’n zondag. De organisatoren, wedstrijdleiding, sponsors, vrijwilligers, Nederzandt, hekken, pilonnen, geluid, bewaking, ehbo, zelfs de fietsafspuiter! En dan vergeet ik vast nog mensen. Dank jullie wel, want ik heb genoten!

Edmond Ӧfner.

Partner van De Beukelaar Groep