Ik weet niet wat de langstlopende traditie van onze club is, maar een vroege lentetocht boven het Noordzee-kanaal is afgemeten tegen de leeftijd van de club zeker al een langlopende traditie. Een zeer goede en prettige traditie overigens, want vlak voor Pasen is de natuur meestal mooi met lammetjes in de wei, ontluikende bolgewassen, fris groene weiden, smachtende knoppen in struiken en bomen en vrolijk getwieter van allerlei vogels die voortplantingsdrang krijgen. Koppel dat aan een landschap van duinen, dijken, vaarten en polders, vergezichten op kerktorens en watervlakten en je weet waarom een groot deel van onze club op goede vrijdag niet thuis op de bank hangt of de moestuin aan het inzaaien is.

Het weer wil echter nog al eens wisselvallig zijn in deze tijd van het jaar en om een voor mij duistere reden is het tijdstip elk jaar weer anders. Kennelijk wordt de dood en wederopstanding van onze christelijke profeet op wisselende kalendertijden beleden. Het schijnt iets met de maanstand te maken te hebben. Dat is tezamen wel een recept voor een moeizaam kledingadvies voor deze tocht. Het ene jaar korte mouwen en blote knieën met zonnebrandcrème op de neusvleugels, het andere jaar overschoenen, bivakmutsen en extra dikke handschoenen. Maar het is altijd fietsbaar! Soms zien we grijs van het natte opgespatte schelpengruis van de duinpaden. Soms zitten de ogen en neusgaten dichtgespetterd van de dijkklei. Soms zien we dreigende luchten met angstwekkende lichtflitsen op afstand. Soms blijkt er een pak sneeuw te zijn gevallen tijdens lunchtijd. Maar het is altijd fietsbaar, als wij aan het fietsen zijn!

Dit jaar was het koud, erg koud en al lang koud. De natuur miste nog alle schijn van een ontluikend voorjaar. De weilanden waarop vanaf begin maart zure mest is uitgereden, hebben daarna geleden onder een niet aflatende schrale koude NO wind en vertoonden geel-grijze kleur schakeringen. De vegetatie in de duinen had nog een echte winterkleur van beige getinte ondergroei met grauwe tekening van houtige gewassen. De lucht trok slechts af en toe open en hier en daar viel er droge fijne sneeuw. Gezeten op de fiets, omringd door je sportvrienden, gekleed op en gewend aan de omstandigheden echter, ga je van de omgeving genieten. Ook dit jaar weer. Bijzonder die veldkleuren, mooi die luchten, indrukwekkend dat laat maarts ijs. Vooral die ijskraag langs de IJsselmeerrand, van opgewaaid water bevroren op de oever.

Enkele leden waren op warmtestage geweest op een eiland voor de Afrikaanse kust en wilden de daar opgedane fietsconditie etaleren door veel kopwerk te verrichtten en vroeg de sprints aan te trekken. Dat mocht van de club. De nieuwe voorzitter vertrok vanaf het startpunt in zuidelijke richting. Ook dat mocht van de club, wij gingen noord. Een lid kreeg na elke pauze voldoende binnenbandwisseltijd voor zijn vers Afrikaans rubber. Wij wachtten rustig. Een zwager met strandraceconditie vloog heen en weer van kop naar staart. Wij zagen het mild aan. De andere zwager fietste heen en weer met een ding op een stokje. We lieten hem begaan. Een stelletje mocht (on)opvallend elkaar aaien. Wij raakten niet opgewonden. Wij waren aan het genieten. Van het buitenfietsen, van de omgeving, van elkaar, van de klets of de stilte, van de koffie en de lunch, van de dropjes op de pont. Een zeer genietbare traditie kortom, ook deze keer weer. Tradities groeien. Tradities, daar doe je moeite voor om er bij te zijn, al is het even.

Kor van Hateren

Over de auteur

8 reacties

  1. NicoV

    Bijzonder weer hoe Kor deze fietstocht beschrijft. Ik heb erg genoten van deze fiets tocht en dat heeft Kor heel goed in woorden uitgedrukt. Fantasties

  2. HansS

    Met het filmpje van Pierre en de tekst van Kor beleefde ik de koude, maar mooie tocht weer. Mooie en blijvende herinneringen. Goed gedaan mannen!

Laat een antwoord achter