Ironman Frankfurt 8 juli 2018

Mijn Ironman in Frankfurt begint eigenlijk in Almere.

Na mijn eerste hele triatlon in Almere in 2017 en mijn ervaringen daar kwam al gauw het plan voor de volgende hele.

Waarom? Almere viel reuze mee, ik kwam redelijk fit over de finish, had het idee dat het wel harder had gekund en wist ook wat er anders zou moeten. Het was mij te koud en tegen de wind in fietsen is niet mijn sterkste kant.

Zie daar Frankfurt, lekkere temperatuur en fietsen met weinig vlak, leuke klimmetjes en geen nederlandse wind (dacht ik).

Met behulp van de schema’s van Bert Vlier de voorbereidingen gedaan. Ik was fit, had voor mijn doen serieus getraind en was er klaar voor. Zou ik met deze race mijn tijd kunnen verbeteren?

Een camping geboekt aan de rand van het fietsparcours, dat zou lekker praktisch zijn……

Niet dus. Alle wegen afgezet, het zwemmen begon 30 km verderop en bij de info meeting werd duidelijk dat de weg naar het zwemparcours was afgesloten, er reden alleen bussen vanuit Frankfurt. Dat was best om vanuit mijn camping plekje. Lang verhaal kort, om 0400 opgestaan en met de auto vanuit een andere kant het zwemparcours benaderd, dat ging gelukkig goed maar heeft in de aanloop best wat stress bezorgd, want om hier nu te moeten schrijven, hij startte niet wat kon het zwemwater niet bereiken……ik zou niet de eerste zijn geweest!

Kortom logistiek was een serieus ding waar ik van te voren geen rekening mee had gehouden!

Ook de ironman regels waren duidelijk. Sinds dit jaar was het bijv. verboden om ondersteuning van derden te krijgen, geen gells etc. Diskwalifiactie zou het gevolg zijn. Alles werd vanuit de organisatie aangeboden van het merk enervit. Deze gells waren niet verdund, dus met water innemen. Dit wilde ik niet, dus high 5 in mijn tri broek gepropt voor het hardlopen en 1 bidon met 11 gells op de fiets.

Het zwemmen was een rolling start, best prettig, maar volstrekt logisch lig je in no time met ca 2800 atleten te badderen. Oftewel schouder aan schouder, voet aan voet water zoeken.
Het waren 2 rondes met een landopgang.

Ik kwam op 1.08 uit het water. De afstand was ruim 2000 meter, voor mijn doen prima ca 1.40 gemiddeld. Ik was blij dat het zonder al te veel stress achter de rug was.

De fiets op voor twee rondes. Het totale parcours was dit jaar 185 KM door een wegomlegging. De eerste ronde begint met een lange afdaling (ca 20 km) naar Frankfurt toe. Rustig starten was de opdracht, gaat mooi naar beneden ca 45 km per uur zou het moeten gaan. Er stond een flinke tegenwind, harder dan 35 ging het niet J. Al met al was fietsen best zwaar, mede door de wind en het feit dat ik geen idee had hoe het stond met mijn fysieke inspanning. Dit kwam omdat omhoog en naar beneden fietsen in het geheel geen regelmaat brengt. Een prachtig parcours overigens, alle wegen afgezet, wij hadden het rijk voor ons alleen! Vlak voor mij 2 mannen tegen het asfalt zien kwakken in de eerste ronde en een dame uit de bocht zien vliegen in de tweede ronde. Ik werd voorzichtiger, ben al niet zo’n fietsen en down hill ging het tussen de 40 en 55 met een zwabberend voorwiel door de wind. Al in het begin van het fietsen weer op een verkeerd knopje op mijn horloge gedrukt, toestel afgesloten en opnieuw gestart, weg indicatie einddtijd L.

Na de eerste ronde kwam ik door met 32,5 gemm , dit was te langzaam voor een snelle tijd.

In de tweede ronde 0,5 km gemm verloren, mijn  fiets gemm. was dus 32. Ik stapte van de fiets met de overtuiging dat ik ook niet sneller kon en was benieuwd hoe goed mijn benen nog waren voor het lopen. Achteraf bleek dat ik precies

Het waren 4 rondes van ca 10 km, ik dacht redelijk vlak. Dat viel toch ook tegen, elke ronde twee bruggen op maar ook in de tussen stukken voelde je dat het niet geheel vlak was.

Het plan was om de eerste ronde te starten om 5.00 de km. Daarna 2 rondes 5.15 en dan zien wat er over zou zijn voor de laatste 10 km. Als ik van de fiets af kom heb ik altijd springveer benen en moet ik remmen om niet te hard te gaan. Dat was nu ook zo, op zich een goed teken! In het begin ging het misschien iets te hard 4.45 maar al remmend kwam ik bij de 5.0 terecht. Ik liep met een prima hartslag (130). Na de eerste ronde begon mijn maag op te spelen. Ik voelde de weerstand om er gells in te duwen  maar wist dat het moest. Uiteindelijk op 5 gells de marthon gelopen, ik weet het, te weinig L.

De vierde ronde werd hierdoor een serieus ding, mijn hartslag (125) was prima, maar voelde dat mij accu leeg raakte. Ik heb bij elke post uitgebreid gestopt om te drinken (water en sportdrank) sponsen te scoren ( 28 graden) en mijn benen los te schudden. Prachtig was het (achteraf). De scheidslijn tussen doorlopen, iets harder lopen en totaal geparkeerd komen te staan was heel dun.

Dat heeft deze race wel bijzonder gemaakt, gefinished in 11 uur in de wetenschap dat ik echt niet harder kon en best wel heb moeten bijten in de laatste loopronde. Prachtig.

Ik heb naderhand het relaas gelezen op de TVB app. Heel erg leuk, geeft een warm gevoel, zoveel belangstelling en betrokkenheid hoe mijn race verliep. Top vereniging!!!!!
Bedankt iedereen voor de belangstelling!!

Dolf