Overtraind ?

Nu het triathlon seizoen voor dit jaar er weer opzit, is het tijd om de persoonlijke balans op te maken. Er waren hoogtepunten maar ook dieptepunten.

Een nieuwe triathlonfiets (de eerste) op maat gemaakt gaf mij vleugels in Ter Aar. En ik besloot mijn belofte te breken (Nieuwkoop 2014) om nooit meer een halve triathlon te doen.

De halve triathlon in Amsterdam, met zwemmen in het IJ en finishen op het Museumplein trok mij over de streep. Er hadden zich ook al heel wat TVB’ers ingeschreven voor een zacht prijsje, heel gezellig allemaal.

In maart van dit jaar was de halve marathon ook al zo’n persoonlijk succes, en ik ging rustig verder op m’n gevoel, zonder schema. Steeds meer kilometers maken met fietsen, nog wat zwemmen erbij en hardlopen op de tweede plaats, dat zat toch wel goed, dacht ik.

Inderdaad ging het fietsen als een speer, hetgeen resulteerde in een heel geslaagde LBL, fantastisch weer, en een heel gezellig weekend. s Morgens met een heel goed gevulde (dank Karin) maag op pad en gelukkig weer heel en bijtijds terug. Een enkeling zelfs nog eerder dan de anderen, dankzij de gunstige ligging van Coo.

Helaas bij de ZZ loopjes ging het steeds beroerder, er was duidelijk een dalende tendens, en ik kon het niveau van begin van het jaar niet vasthouden. Alhoewel het zwemmen binnen ook best aardig ging, merkte ik buiten ook al dat ik moest forceren om een beetje in de buurt te blijven met trainen in de Klinkenberger plas.

Dan gaat alles een beetje tegenstaan, ik miste de boeien als richtpunt en ben afgehaakt met zwemmen.

Ik bemerkte geleidelijk aan naast de teleurstelling ook een opvallend vermoeid gevoel s morgens bij opstaan. Dat had ik nog nooit gehad; elke ochtend week in, week uit, ongeacht wat ik gedaan had, rust of geen rust. Ik dacht misschien moet ik deze halve niet doen voor de snelle tijd maar om er van te genieten. Het was een heel geworstel om mij neer te leggen bij een geheel andere insteek, maar ja er zat echt niets anders op. Het trainen ging ook niets beter en ik dacht zelfs al doe ik het voor de lol, het zal onder deze omstandigheden toch een slopende exercitie worden.

Eigenlijk had ik het op papier al opgegeven, de halve van Amsterdam. Er kwamen ook steeds weer van die teleurstellende mededelingen; zwemmen in het IJ gaat niet door, het wordt de plas bij Ouderkerk, hardlopen rond het Museumplein zou ook niet doorgaan en als laatste werd gevraagd om de fiets al een dag van te voren in Amsterdam te brengen.

Dat was net de druppel om af te haken. Ik moest mij in bochten wringen om mijn fiets daar te brengen en ik besloot niet op te komen dagen in Amsterdam.

Zeer tegen mijn gewoonte in, ik had nog nooit opgegeven.

Augustus was onze vakantie maand, en ik nam mijn hardloopschoenen mee naar Amerika. Gelukkig was het daar te warm om hard te lopen, en na drie weken vakantie was de ochtendvermoeidheid verdwenen.

Komend jaar ga ik het goede kopiëren en de fouten deleten(?). Voorlopig is het weer heerlijk om op vrijdagavond op de schaats te staan en als afzakkertje is er ook altijd minstens een of meer bitterballen met een passend sportdrankje.

Tot vrijdagavond, Janwim Wattel.